یک بازی دو سر باخت و ضرر برای حاکمیت که یارانه قابل توجهی بر روی سوخت به شهروندان خود می دهد  و باخت برای هموطنان نزدیک مرز که داشتن یک خودروی تویوتای سوخت بر که به راحتی پلاکش قابل نصب و برداشتن باشد به یک آرزوی  مردان و جوانان  دو راهی ” بولان” و منطقه “نوبندیان” و بسیاری دیگر از مناطق  تبدیل شده .. تا  بتوانند ریسک خطرات حمل حدود هزار لیتر سوخت گازوئیل یا بنزین را در جاده های ناهموار، برخوردهای قانونی ضابطان قضایی و نیروی انتظامی، منت تامین کننده های سوخت، منت قایق ها و دلالان پاکستانی سوخت بر، گرمای ۵۰درجه تابستان و …… را بپذیرند شاید برای سیر کردن چند سر عائله خود، به امید آینده ای بهتر و شغلی آبرومند تر و آرزوی پیله وری قانونی در مرز !

به نظر می رسد با این شرایط محیطی و منطقه ای سوختبران ایرانی مرز “ریمدان سیستان و بلوچستان ” با کشور پاکستان که تنها حدود ۳۰۰کیلومتر با “چابهار” فاصله دارد  قاچاقچی نیستند ، سوخت بران اگر این کار را نکنند پس چه کنند؟

فرآیند مرسوم قاچاق در مرز ریمدان توسط سوختبران  بدین گونه است که خودروهای سنگین به محض ورود به منطقه توسط نوچه دلالان جوان احاطه می شوند برای چانه زنی خرید سهمیه شان تا مسیر چابهار به مناطق مرکزی ایران به جای سه روز یک هفته طول بکشد و خودروهای سنگین در این مدت گازوییل خود را تا بشکه ای ۳٫۵میلیون تومان به فروش برسانند.

پس از چندین مرحله دلالی و انتقال سوخت، سفر سوختبر با خودرو های بی پلاک وانت تویوتا آغاز می شود تا گازوئیل قاچاق را به دلالان پاکستانی در مسیر دریا یا خشکی تا بشکه ای ۵٫۵میلیون تومان به فروش برسانند و دوباره مخزن های ۷۰لیتری خالی سوخت را با همان ماشین  خود اما این بار پلاک دار!  در همان مسیر برگردانند سر خوش که این دفعه هم به خیر گذشت!

 در مورد بنزین که ریسک انفجار سوخت  در هوای گرم  وجود دارد مبلغ خرید از لیتری ۱۴هزار تومان آغاز میشود تا به دلالان پاکستانی تا ۳۰هزار تومان به فروش برسد  این را مردم منطقه می گفتند ولی با ریسک بیشتر:  جریمه ، زندان ، احتمال مرگ ناشی از انفجار خودرو و ….

وقتی بیکاری جوانان ، محرومیت و فقر مشهود منطقه را می بینی تازه می فهمی که در دمای ۵۰درجه نیمه اول شهریور هوا چقدر بس ناجوانمردانه سرد است.

ما روایتگر جبرمنطقه بودیم و آرزو مند آبادانی و پیشرفت منطقه. کیست که نخواهد شغلی آبرومند ، بی دردسر و قانونی با بیمه داشته باشد برای روزی حلال؟

منبع: روزنامه روزگارما