گزارش های متعدد منتشر شده طی هفته گذشته حاکی از آن است که ایالات متحده در ازای کاهش تولید اورانیوم غنی شده توسط تهران، مشوق های مالی به جمهوری اسلامی ایران ارائه می کند. در تاریخ ۷ جون، هاآرتص گزارش داد ایالات متحده پیشنهاد آزادسازی ۲۰ میلیارد دلار از وجوه مسدود شده ایران که در حال حاضر در اختیار کره جنوبی، عراق و صندوق بین‌المللی پول است را در ازای محدود کردن تولید بیشتر اورانیوم غنی‌شده توسط ایران را قبول کرده است.

گزارش دیگری فردای آن روز توسط پایگاه «میدل ایست آی» منتشر شد که بخش های زیادی از مطالب هاآرتص را تایید می کرد و نوشته بود کاخ سفید همچنین به ایران اجازه می‌دهد یک میلیون بشکه نفت اضافی در روز صادر کند. این تصمیم کاخ سفید احتمالاً بایدن را ملزم به صدور معافیت امنیت ملی می‌کند. البته شورای امنیت ملی گزارش میدل ایست آی را کاذب و گمراه کننده خواند. با این حال، سوالاتی در مورد اینکه آیا توافق ممکن است بدون متن رسمی یا اطلاع رسانی به کنگره صورت بگیرد مطرح می شود.

مارک دوبوویتز، مدیر عامل اندیشکده دفاع از دوموکراسی می نویسد، دولت بایدن امیدوار است تهران پس از دریافت امتیازات بزرگ هسته‌ای و اقتصادی در ازای اقداماتی ضعیف، به توافقی طولانی‌ و قوی‌ دست خواهد یافت که این یک توهم است. رهبران ایران قدرت و اهرم فشار را بهتر از بایدن و تیمش درک می کنند، این بدترین معامله ممکن است.

ریچارد گلدبرگ مشاور ارشد اندیشکده دفاع از دموکراسی ها می نویسد: کاخ سفید ممکن است به دنبال فرار از نظارت کنگره بر مبادله میلیاردها دلار با ایران در ازای توقف موقت سطوح بالاتر غنی‌سازی، بدون توافق کتبی یا تأیید عمومی باشد. پرداخت پول به ایران، این کشور را از دستیابی به تسلیحات هسته ای باز نمی دارد، اما به حملات علیه آمریکایی ها، اسرائیلی ها، اوکراینی ها کمک مالی می کند.